Opis

Rafał Blechacz przez całą swoją karierę był ściśle związany z muzyką Fryderyka Chopina. Jego miłość do muzyki wielkiego rodaka zaczęła się na długo przed 2005 rokiem, kiedy wygrał Warszawski Konkurs Chopinowski. Te dwie słynne sonaty były zawsze bliskie jego sercu i, jak mówi Blechacz, nigdy bardziej niż dzisiaj: „II Marsz żałobny ma szczególny wydźwięk w tym trudnym czasie z pandemią i wojną na Ukrainie. Kiedy to nagrywałem sonata , miałem szczególne uczucie oddania”. Blechacz uzupełnia dwa główne dzieła przejmującym Nokturnem fis-moll i znakomitą Barkarolą. Na nagraniu umieścił Nokturn fis-moll op.48/2 pomiędzy sonatami i dodał barkarolę zamykającą album. Wskazuje na pewną progresję harmoniczną, którą niespokojny, złowieszczy Nokturn dzieli z momentem w pierwszej części Sonaty nr 2 („jeden takt to prawie dokładnie to samo”, mówi). III Sonata i Barkarola pozostają pod silnym wpływem włoskiej opery belcanto, która była dla Chopina kluczowa od czasów studenckich w Warszawie, kiedy zakochał się w młodej śpiewaczce; do końca życia pozostał zafascynowany operą. kiedy zakochał się w młodej piosenkarce, było kluczowe; do końca życia pozostał zafascynowany operą. kiedy zakochał się w młodej piosenkarce, było kluczowe; do końca życia pozostał zafascynowany operą.