Opis

Kiedy ten 2LP zestaw został wydany po raz pierwszy w styczniu 1971 roku, Canned Heat powrócili do swoich rhythm’n’bluesowych korzeni. Skład zespołu uległ tylko niewielkim zmianom – powrócili Henry 'Sunflower’ Vestine, Antonio 'Tony’ de la Barreda na basie i doświadczony Aldolfo de la Parra na perkusji. Niestety, był to również ostatni występ współzałożyciela zespołu, Alana 'Blind Owl’ Wilsona, który zmarł we wrześniu 1970 roku.

Przy całej swojej powściągliwości, Hooker 'n Heat to wciąż dzieło oparte na współpracy, podzielone pomiędzy solówki Johna Lee Hookera bez akompaniamentu, utwory duetu Hooker/Wilson i całą piątkę w pełnym składzie. I właśnie te kolaboracje błyszczą jako największe dzieła odpowiednio zespołu i solisty. Mimo, że zespół pełni rolę imiennika dla LP – prawdopodobnie pomysł na tytuł „Hooker 'n Heat” wyszedł od wytwórni zespołu – nie dajcie się zwieść, bo Hooker steruje całym combo ze swoimi surowymi i perkusyjnymi riffami gitarowymi, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. Epicki „Boogie Chillen No. 2” rozciąga się na ponad 11 i pół minuty i zawiera tę samą „moc” co oryginał, z pomocą Canned Heat wersy rozpalają się i dławią w kolejnych partiach instrumentalnych, gdzie nie ma słabego momentu.

Największy wkład w sukces tej sesji, poprzez dobry repertuar i planowanie, ma zespół. Mogła ona pokazać Hookera w różnych konfiguracjach, jako solistę w jego własnym, charakterystycznym idiomie, w serii fantastycznych duetów ze starszym Alem Wilsonem, a także jako lidera całego zespołu (poza Hite’em, który pracował nad projektem i rozsiewał swój zaraźliwy humor z pokoju kontrolnego) na kilka sesji prawego, brudnego boogie woogie.