Opis
„Aftermath” został wydany w kwietniu 1966 roku przez Decca Records i był czwartym brytyjskim albumem studyjnym Rolling Stones. W USA został wydany w czerwcu 1966 roku przez London Records. Został nagrany w RCA Studios w Kalifornii i był ich pierwszym albumem wydanym w prawdziwym stereo.
Jest to również jeden z pierwszych „popularnych” albumów, który przekroczył granicę 50 minut i zawiera jedną z pierwszych rockowych piosenek dłuższych niż 10 minut (bluesowy jam „Goin’ Home”). Wydanie albumu zostało na krótko opóźnione z powodu kontrowersji związanych z oryginalnym pomysłem na opakowanie i tytułem „Could You Walk on the Water?”, ponieważ London Reocord obawiał się urazić chrześcijan w USA.
Album został uznany za artystyczny przełom dla zespołu, ponieważ był pierwszym, który składał się w całości z kompozycji Jagger-Richards (po tym, jak ich uparty młody menedżer, Andrew Loog Oldham, zamknął ich w kuchni ich mieszkania, dopóki nie napisali więcej oryginalnych piosenek).
Nie bez znaczenia była również nienaganna gra na gitarze Briana Jonesa i niezwykle spostrzegawcze, spostrzegawcze teksty Jaggera-Richardsa.
Jones grał na różnych instrumentach, które zwykle nie są kojarzone z ich muzyką, w tym na sitarze, cymbałach młotkowych, marimbach i japońskim koto, a także na gitarze, harmonijce ustnej i klawiszach, chociaż większość muzyki jest nadal zakorzeniona w chicagowskim bluesie elektrycznym. Rosnące wpływy psychodelii, Boba Dylana i napięć na świecie są widoczne w klasykach, takich jak „Paint It Black”, niesamowicie nawiedzony hit numer jeden zawarty w amerykańskiej wersji LP.
Inne klasyki to jazzujący „Under My Thumb”, w którym Jones dodaje egzotyczne akcenty za pomocą wibrafonu, delikatna elżbietańska ballada „Lady Jane” z uderzającymi cymbałami, ironiczny „Mother’s Little Helper” z rażącymi lirycznymi odniesieniami do narkotyków i przeoczony klejnot – ponury, medytacyjny „I Am Waiting”.
Amerykańska edycja została wydana z krótszą listą utworów, wykorzystując singiel „Paint It Black” zamiast czterech utworów z wersji brytyjskiej, zgodnie z preferencjami branży dla krótszych LP na rynku amerykańskim w tamtym czasie.