Opis
Sufjan Stevens w „Javelin” łączy w sobie muzyczną werwę z emocjonalnym rozmachem. Czasami można odnieść wrażenie, że album został wyprodukowany przez duży zespół – ale wcale tak nie jest: prawie każdy dźwięk tutaj jest wynikiem pracy Stevensa w domu, tworząc coś, co czasami wydaje się świadectwem bogactwa studia w Los Angeles z lat 70. Wkład pochodzi od bliskiego kręgu przyjaciół – Adrienne Maree Brown, Hannah Cohen, Pauline Delassus, Megan Lui i Nedelle Torrisi – którzy współtworzą harmonie w wielu piosenkach, a także Bryce’a Dessnera, który gra na gitarze akustycznej i elektrycznej w „Shit Talk”. Delikatne i mistyczne zakończenie albumu, There’s A World, zostało napisane przez Neila Younga.
Podczas gdy „The Ascension”, okrzyknięty przez The New York Times „krzykiem rozpaczy i modlitwą o wybawienie”, wykorzystuje skomplikowaną, ale pilną elektronikę, aby zbliżyć się do chwili, „Javelin” zaczyna się jak autoportret, szczegółowy, ale prosty . To najbardziej intymne dzieło Stevensa, przywodzące na myśl „Seven Swans” czy „Carrie & Lowell” i wzywające słuchacza do wewnętrznego rozrachunku. Do „Javelina” dołączona jest 48-stronicowa książeczka z rysunkami i esejami, wszystkie stworzone przez Stevensa, w tym seria skrupulatnych kolaży, pociętych katalogów fantazji, chmur słów malowanych ptysiami i powtarzających się próbek kolorów.
Dziesięć krótkich esejów – na przemian zabawnych, tragicznych, przejmujących, zniewalających i specyficznych – oferuje małe przebłyski miłości i strat, które ukształtowały jego i te piosenki.
Sylwetka wykonawcy – Wikipedia