Opis
Nils Frahm to niemiecki muzyk, kompozytor i producent muzyczny mieszkający w Berlinie . Jest znany z łączenia muzyki klasycznej i elektronicznej oraz z niekonwencjonalnego podejścia do fortepianu, w którym łączy fortepian koncertowy, pianino, Roland Juno-60 , pianino Rhodes , automaty perkusyjne i Moog Taurus .
Oprócz swojej solowej działalności Frahm wydał płyty we współpracy z takimi znanymi wykonawcami jak Ólafur Arnalds , FS Blumm , Anne Müller i Woodkid . Z Fredericem Gmeinerem i Sebastianem Singwaldem nagrywa i występuje pod pseudonimem Nonkeen.
Frahm miał wczesny kontakt z muzyką. Jego ojciec, Klaus Frahm, był fotografem, który projektował również okładki dla ECM Records . Dorastał w pobliżu Hamburga , gdzie poznał style klasycznych pianistów, a także współczesnych kompozytorów. W szkole używał mikserów i bardzo interesowała go jakość nagrywanego dźwięku. Uczył się gry na fortepianie klasycznym przez 8 lat pod okiem Nahuma Brodskiego, protegowanego protegowanego Czajkowskiego , który mieszkał w sąsiedniej wiosce. W 2006 roku, zamiast kontynuować karierę orkiestrową, Frahm przeprowadził się do Berlina jako dorywczy technik.
Wcześniejsze solowe utwory Frahma na fortepian Wintermusik (2009) i The Bells (2009) przyniosły mu uwagę, ale to wydanie Felt z 2011 roku spotkało się z uznaniem krytyków. Był to jego pierwszy album studyjny w Erased Tapes , które od tamtej pory wydało jego muzykę. Po nim ukazał się solowy EP na syntezator Juno ; i Screws (2012), nagrany, gdy Frahm wracał do zdrowia po kontuzji kciuka, a który został zaoferowany fanom do bezpłatnego pobrania w dniu jego urodzin. Jego następca Juno , zatytułowany Juno Reworked (2013), zawierał gościnne przeróbki Luke’a Abbotta i Chrisa Clarka .
Album Frahma Spaces (2013) składa się z nagrań na żywo z różnych miejsc, zarejestrowanych na przestrzeni dwóch lat.
W grudniu 2013 roku Frahm wydał swoją pierwszą książkę o muzyce, Sheets Eins (Arkusze pierwsze), wydaną przez Manners McDade. W 2016 roku ukazała się jej kontynuacja, Sheets Zwei .
W 2014 roku Frahm ogłosił, że wypuści na rynek swoje nowe pianino „ Una Corda ”, specjalnie zaprojektowane i wykonane dla niego przez Davida Klavinsa . Waży ono mniej niż 100 kg i ma jedną strunę na klawisz. (Standardowe pianina mają od jednej do trzech strun na klawisz.)
Jego album Solo (2015), improwizowany singiel bez dogrywek, został później nagrany na „ Modelu 370 ”, 370-centymetrowym pianinie pionowym, również wykonanym przez Davida Klavinsa. Była to jedna z 19 płyt nominowanych do nagrody IMPALA Album of the Year Award.
Skróconą wersję singla Frahma „More” zaprezentowano w zwiastunie gry wideo Assassin’s Creed Unity na targach Gamescom .
W 2015 roku Frahm skomponował swoją pierwszą oryginalną ścieżkę dźwiękową do niemieckiego filmu Victoria , trwającego 140 minut ciągłego ujęcia w reżyserii Sebastiana Schippera . Współpracował także z Woodkidem przy uznanym przez krytyków krótkometrażowym filmie ELLIS w reżyserii JR , który ukazał się w październiku 2015 roku.
W tym samym roku Frahm stworzył „Dzień Fortepianu”, obchodzony 88. dnia roku (ze względu na 88 klawiszy standardowego fortepianu). Pierwszym projektem wydarzenia była budowa, z Davidem Klavinsem, fortepianu Modell 450, następcy Modell 370.
W lutym 2016 roku Frahm wydał The Gamble , a w sierpniu 2016 roku ukazał się towarzyszący mu album Oddments of the Gamble . Pitchfork opisał album jako „uroczo poskładany i chaotyczny, ponieważ ma dobre tempo i jest dynamiczny”. Materiał nagrywano przez osiem lat, a za okładkę odpowiadał ojciec Frahma.
W 2016 roku Frahm był kuratorem wystawy Possibly Colliding w Barbican Centre w Londynie, w ramach której odbył się weekend wypełniony muzyką, sztuką i filmami.
„Interesuje mnie, jak ludzie reagują w pewnych sytuacjach i jak muzyka wpływa na emocje ludzi. Jak możemy zmieniać ludzkie nastawienie za pomocą dźwięków. Po dobrym koncercie ludzie wychodzą z sali szczęśliwi. To jest coś, co możemy oddać światu. Kiedy ludzie czują się przygnębieni i mają wrażenie, że wszystko idzie do diabła, przynajmniej możemy dać im trochę muzyki i zmienić ich nastawienie, żeby nie myśleli, że to wszystko jest do dupy… To moja religia”. — Frahm