Opis

Niebiesko-Czarni – polski zespół wokalno-instrumentalny założony w 1962 w Gdyni przez Franciszka Walickiego i Jerzego Kosselę.

Debiutancki koncert Niebiesko-Czarnych odbył się 24 marca 1962 w klubie „Żak” w Gdańsku. W czerwcu tego samego roku zajęli pierwsze miejsce na 1. Festiwalu Młodych Talentów, po czym we wrześniu dokonali pierwszych nagrań radiowych, a w listopadzie zrealizowali nagrania płytowe. W 1962 i 1963 byli gospodarzami sopockiego Non-Stopu. W styczniu 1963 miejsce powołanego do wojska Jerzego Kosselę zajął w zespole Janusz Popławski, za to w lipcu i sierpniu podczas Non-Stopu skład opuścili: Daniel Danielowski, Henryk Zomerski i Jerzy Kowalski, a ich miejsce zajęli: Zbigniew Bernolak, Zbigniew Podgajny i Andrzej Nebeski. Również od Non-Stopu w 1963 rozpoczął występy z Niebiesko-Czarnymi Michaj Burano. W grudniu 1963 wspólnie z Michajem Burano, Czesławem Niemenem i Heleną Majdaniec wystąpili w paryskiej Olimpii i nagrali pierwszą płytę na Zachodzie (DECCA 460.811 M).

W styczniu 1964 z zespołem rozpoczął występy wokalista Wojciech Korda, który od lipca, po odejściu Krzysztofa Klenczona, pełnił również funkcję gitarzysty. W latach 1963–1965 zespół był nagradzany na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, również w 1965 muzycy wystąpili w koncercie pt. „Na płytach całego świata” podczas 5. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie.

Od lipca 1965 w miejsce Włodzimierza Wandera, Andrzeja Nebeskiego i Zbigniewa Bernolaka, którzy założyli grupę Polanie, weszli: Krzysztof Wiśniarowski i Tadeusz Głuchowski[w innych językach] z zespołu Tony. W listopadzie 1966 zespół opuścił Czesław Niemen, który założył własną formację – Akwarele. W 1966 Niebiesko-Czarni z Michajem Burano zdobyli Grand Prix Festiwalu Piosenki w Rennes, a w Paryżu zajęli pierwsze miejsce w turnieju zespołów rockowych w klubie Golf Drout. W 1967 zespół opuścili: Krzysztof Wiśniarowski (którego zastąpił Krzysztof Potocki), Helena Majdaniec i Piotr Janczerski. W nocy z 31 października na 1 listopada 1967 Niebiesko-Czarni wystąpili w Radio Luxembourg.

W 1968 dołączono sekcję saksofonów, w której skład weszli Wiesław Żakowicz i Mirosław Polarek. W 1969 muzycy zwrócili się z apelem o wykupienie willi Karola Szymanowskiego, „Atmy”. W tym czasie odbywali liczne koncerty w Szwecji, Jugosławii, na Węgrzech, Francji, krajach Beneluksu, Finlandii, NRF, Bułgarii, USA, Kanady, ZSRR. W 1971 wystąpili w amerykańskim programie telewizyjnym Danny Sulivan Show. Po powrocie z USA rozpoczęli próby tworzenia pierwszej polskiej rock-opery Naga, której premiera odbyła się 22 kwietnia 1973 w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Po wystawieniu ok. 150 przedstawień Nagiej Niebiesko-Czarni częściej występowali za granicą niż w kraju. Po koncercie we Lwowie 30 czerwca 1976 nastąpiło rozwiązanie zespołu.

W ponad 14-letniej historii Niebiesko-Czarni nagrali osiem płyt długogrających oraz 24 single i czwórki o łącznym nakładzie 3,5 mln szt. Ponadto zagrali ponad 3 tys. koncertów. Okazjonalnie reaktywowali się w latach 1986, 1987, 1992 (z okazji koncertu poświęconego pamięci Ady Rusowicz i 2002.

Sylwetka artysty – Wikipedia