Opis
1 października 1969 r. w Augusta, GA, był powrotem do domu Jamesa Browna. Jego występ z zespołem w Bell Auditorium w mieście został nagrany na taśmie, z zamiarem stworzenia albumu z tego występu jako kamienia węgielnego powrotu do korzeni. Live at Home With His Bad Self było zaplanowane jako lukratywny świąteczny album.
Ale JB i ten zespół się rozpadli. Soul Brother No. 1 zaprosił nowy, młody zespół z Bootsym Collinsem i w ciągu kilku tygodni nagrali funkowy hymn „Sex Machine”. Ponieważ singiel szybował w górę list przebojów i nie było albumu do promowania, JB porzucił planowany album Live at Home. Teraz dostępny w wydaniu Record Store Day 2019.
James Joseph Brown (ur. 3 maja 1933 w Barnwell, zm. 25 grudnia 2006 w Atlancie – amerykański piosenkarz, kompozytor, instrumentalista, osobowość sceniczna.
James Brown uznawany jest za prekursora gatunków rhythm and blues, soul i funk. Muzyka Browna wywodzi się z fuzji bluesa i gospel z instrumentalnym, tanecznym jazzem oraz sporymi wpływami muzyki latynoskiej. Muzyka ta, oparta na bogatym instrumentarium obejmującym rozbudowaną sekcję instrumentów perkusyjnych i dętych, cechuje się wielką żywiołowością. Brown jako wokalista charakteryzuje się mocnym, ekspresyjnym głosem. Jego technika wokalna, pełna zaśpiewów i ozdobników, czyni go jednym z najłatwiej rozpoznawalnych wokalistów soulowych. Dotyczy to również jego emocjonującego i ekstatycznego scenicznego emploi, będącego szczerą projekcją charyzmy artysty. James Brown był artystą bardzo płodnym. W ciągu długiej kariery, rozciągającej się od końca lat pięćdziesiątych do wczesnych osiemdziesiątych XX wieku, wydawał średnio po cztery albumy rocznie, a w rekordowym 1968 roku aż dziewięć. Wylansował wiele utworów, które są dziś standardami muzyki rozrywkowej, takich jak „It’s a Man’s Man’s Man’s World”, „I Got You (I Feel Good)” czy „Get Up (I Feel Like Being a) Sex Machine”. Kariera została przerwana finansowymi i prawnymi kłopotami artysty, które doprowadziły do kontrowersyjnego procesu kryminalnego (nadużycia podatkowe) i uwięzienia. W końcu lat dziewięćdziesiątych Brown powrócił do studia nagraniowego i na scenę, choć nie udało mu się już odzyskać dawnej popularności.
W 1986 roku Brown został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.