Opis

Sukces – drugi autorski album muzyczny Czesława Niemena i zespołu Akwarele z 1968 roku, wydany przez wytwórnię Polskie Nagrania „Muza”.

Czesław Niemen, był jednym z najważniejszych i najbardziej oryginalnych polskich autorów piosenek i muzyki rockowej XX wieku.

Niemen urodził się w Starych Wasiliszkach w województwie nowogródzkim II Rzeczypospolitej ( obecnie w obwodzie grodzieńskim na Białorusi ). Czesław Niemen należał do społeczności Białorusinów i Polaków, żyjących poza wschodnimi granicami współczesnej Polski, na wschodnich ziemiach historycznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów (zwanych po polsku „ Kresami ”). Czesław Niemen studiował w Grodnie w „ Państwowej Szkole Wyższej ” .

Na początku II wojny światowej te ziemie przedwojennej Polski zostały zaanektowane przez Związek Radziecki, kiedy Polska została podzielona na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow i stała się częścią Białoruskiej SRR , co zostało potwierdzone powojenną reorganizacją Europy przeprowadzoną na konferencji w Jałcie

Debiutował na początku lat 60. śpiewając polski rock i soul . Posiadał niezwykle szeroką skalę głosu i równie bogatą intonację . Był także zapalonym kompozytorem i klawiszowcem.

W 1964 roku w warszawskiej Sali Kongresowej Niemen wraz ze swoim zespołem wystąpił jako support przed Marleną Dietrich podczas jej koncertu. Usłyszała tam jego piosenkę „Czy mnie jeszcze pamiętasz ?”. Tak jej się spodobała, że ​​wkrótce napisała do niej własny tekst i nagrała „Mutter, Hast du Mir Vergeben” („Matko, czy mi wybaczyłaś?”).

Niedługo po pierwszych udanych koncertach we Francji zaczął używać pseudonimu Niemen zamiast swojego prawdziwego nazwiska, zyskując szerszą sławę w Polsce i ułatwiając jego wymówienie przez obcokrajowców (Niemen to polska wymowa rzeki Niemen , która płynie w pobliżu jego miejsca urodzenia). Jego piosenka z 1967 r. „Dziwny jest ten świat” jest powszechnie uznawana za najważniejszą polską piosenkę protestacyjną tamtej epoki; w 1972 r. nagrano również jej angielską wersję. Piosenka była inspirowana tradycją amerykańskiego bluesa. Był jednym z pierwszych polskich wykonawców, którzy nosili długie włosy i kolorowe ubrania, a także wprowadził styl psychodelii do komunistycznej Polski, co nie podobało się urzędnikom.

Pierwsze trzy płyty długogrające Niemen nagrał ze swoim zespołem „Akwarele” . Później nagrywał z kolejnymi nowymi zespołami: „Enigmatic”, „Grupą Niemen” i „Aerolit”. W 1969 roku zmienił styl muzyczny na progresywny, nagrywając monumentalny album „Enigmatic ”. Najbardziej znanym utworem na tym albumie był „Bema pamięci żałobny rapsod” , oparty na XIX-wiecznym poemacie Cypriana Kamila Norwida . Pozostałe utwory Enigmatica również miały formę poezji śpiewanej . Niemen grał na organach Hammonda na swoich płytach, później przechodząc na mellotron i syntezator Moog .

Lata 70. XX wieku
Na początku lat 70. Niemen nagrał trzy anglojęzyczne albumy pod szyldem wytwórni CBS , dwa z nich (i trzy kolejne w Polsce) ze śląskim zespołem SBB . Z SBB Niemen wystąpił na koncercie otwierającym Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972 w Monachium, grając na scenie z Mahavishnu Orchestra , Johnem McLaughlinem i Charlesem Mingusem , a następnie odbył trasę koncertową z zespołem Jacka Bruce’a . W 1972 roku wykonał również piosenkę, którą napisał w filmie Andrzeja Wajdy Wesele . W 1974 roku nagrał z Janem Hammerem i Rickiem Lairdem z Mahavishnu Orchestra płytę Mourner’s Rhapsody . W latach siedemdziesiątych Niemen zwrócił się w stronę jazz-rocka, fusion i muzyki elektronicznej , nagrywając płytę Katharsis .

Niemen komponował muzykę filmową i teatralną . W latach 90. zainteresował się sztuką, malarstwem i grafiką komputerową.

Zmarł na raka 17 stycznia 2004 r. w Warszawie . Jego szczątki skremowano i złożono w niszy kolumbarium na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 30 stycznia 2004 r.

Sylwetka artysty – Wikipedia

Niemen Enigmatic