Opis

„Your Mother Should Know: Brad Mehldau Plays The Beatles” to obiecujący tytuł solowego albumu Brada Mehldaua na żywo, który zawiera dziewięć interpretacji piosenek Johna Lennona & Paula McCartneya, a także jego reinterpretację utworu George’a Harrisona.

Choć wybór piosenek Beatlesów od lat wpisuje się w program solowych i triowych koncertów Mehldaua, nie grał on jeszcze żadnego z utworów „Your Mother Should Know”. Płytę kończy klasyk autorstwa Davida Bowiego, łącznika między Beatlesami a twórcami popowych piosenek, którzy po nich nastąpili. „Your Mother Should Know” został nagrany w Philharmonie de Paris we wrześniu 2020 roku. Wideo do tytułowego utworu, nagranego w legendarnym nowojorskim Village Vanguard, jest już dostępne. Inna wersja wideo jest wprowadzona przez intro od pianisty i kompozytora.

„Piosenki The Beatles cechuje niezaprzeczalna uniwersalność” – mówi Mehldau. „Ich muzyka przecina granice kulturowe i pokoleniowe, ponieważ nowi słuchacze wciąż odkrywają ich dla siebie. Jej piosenki mają w sobie bezpośredniość i integralność, która wciąga każdego. Beatlesi nie byli na moim radarze, kiedy zaczynałem grać na fortepianie, ale wiele z długotrwałej fortepianowej muzyki pop, którą słyszałem w radiu, pochodziło z ich piosenek. Ta muzyka stała się częścią mojej osobowości, a kiedy później odkryłem Beatlesów, wszystko się połączyło. Ich muzyka i wielki wpływ na innych artystów nadal kształtują moją twórczość.”

„W swojej książce 'The Western Canon’ Harold Bloom zmierzył się z pytaniem, co odpowiada za długowieczność niektórych książek: 'W większości przypadków odpowiedź wskazuje na idiosynkrazje i formy oryginalności, które albo nie mogą być przyswojone, albo które tak nas asymilują, że nie uważamy ich już za idiosynkrazje'” – kontynuuje Mehldau. „Kiedy weźmiemy pod uwagę Beatlesów i rzesze artystów, na których wpłynął ten czy inny aspekt ich twórczości, ten paradoksalny przepis na długowieczność jest jednym ze sposobów zrozumienia ich trwałego śladu w muzyce popularnej” – kontynuuje Mehldau. „Ponieważ duża część ich muzyki jest bardzo idiosynkratyczna, zwłaszcza w serii seminalnych albumów, które rozpoczęły się od 'Rubber Soul’ i przedłużyły do wydania ostatniego albumu, 'Let It Be'”

Debiutem Brada Mehldau na Nonesuch Redcords był wydany w 2004 roku solowy album Live In Tokyo. Jego kolejne 18 wydawnictw w tej wytwórni to sześć albumów z trio, a także szereg płyt wspólnych i solowych. Jego najnowsze wydawnictwa to dwa nagrania z oryginalnym kwartetem Joshuy Redmana z lat 90. „RoundAgain” (2020) i „LongGone” (2022). „Variations On A Melancholy Theme” (2021) to zamówienie, które nagrał z Orpheus Chamber Orchestra. Wcześniej ukazał się solowy album, który nagrał podczas blokady COVID-19, „Suite: April 2020”. W tym samym roku ukazał się album „Jacob’s Ladder”, zawierający utwory będące refleksją nad Pismem Świętym i poszukiwaniem Boga poprzez muzykę. Album był również inspirowany prog rockiem, który Mehldau kochał jako młody nastolatek. W marcu 2023 roku nakładem Equinox Publishing ukaże się wspomnienie Mehldaua „Formation: Building a Personal Canon, Part I”, oferujące rzadkie spojrzenie na umysł artysty będącego u szczytu swojej gry, w jego własnych słowach.