Opis

Tormato to dziewiąty album studyjny angielskiegozespołu rocka progresywnego Yes . Został wydany 22 września 1978 roku w Atlantic Records i jest ich ostatnim albumem z wokalistą Jonem Andersonem i klawiszowcem Rickiem Wakemanem przed ich odejściem z zespołu w 1980 roku. Po trasie koncertowej poprzedniego albumu Going for the One (1977), zespół rozpoczął próby w Londynie, aby nagrać kontynuację. Album został dotknięty różnymi problemami, takimi jak wewnętrzne spory o kierunek muzyki i oprawę graficzną oraz odejście inżyniera dźwięku Eddy’ego Offorda na wczesnym etapie sesji, co spowodowało, że grupa sama wyprodukowała album.

Album spotkał się z mieszanymi opiniami krytyków, ale odniósł komercyjny sukces. Osiągnął 8. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii i 10. w USA, gdzie stał się najszybciej sprzedającym się albumem zespołu i uzyskał certyfikat platynowej płyty przyznany przez Recording Industry Association of America w ciągu dwóch miesięcy za sprzedaż miliona egzemplarzy. „Release, Release” i „ Don’t Kill the Whale ” zostały wydane jako single. „Release, Release” był kanadyjskim singlem ekskluzywnym. „Don’t Kill the Whale” zdołał osiągnąć 36. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. Trasa koncertowa zespołu w latach 1978–1979 była ich pierwszą trasą koncertową, podczas której koncerty odbywały się na centralnej obrotowej scenie. Tormato zostało zremasterowane w 2004 roku i zawierało wcześniej niepublikowane utwory z sesji nagraniowych albumu.

W grudniu 1977 roku skład Yes w składzie Jon Anderson , Chris Squire , Steve Howe , Alan White i Rick Wakeman zakończył trasę koncertową po Ameryce Północnej i Europie w 1977 roku, promując swój ósmy album Going for the One (1977) [3] . Album powrócił do sukcesu komercyjnego po tym, jak przez dwa tygodnie zajmował pierwsze miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i wygenerował singiel „ Wonderous Stories ”, który znalazł się w pierwszej dziesiątce brytyjskich list przebojów. Trasa koncertowa obejmująca 84 koncerty była dla zespołu dużym obciążeniem, dlatego po jej zakończeniu zespół zrobił sobie krótką przerwę.

Yes zebrało się ponownie w Sound Associates w Bayswater w Londynie w połowie lutego 1978 r., aby napisać i przećwiczyć materiał na nowy album studyjny. [4] Większość piosenek na Tormato została napisana podczas prób dźwięku i prób podczas trasy w 1977 r., ponieważ grupa zdecydowała się rozwinąć nowe pomysły, zamiast używać starszego materiału. [5] Pierwotny plan zakładał, że Yes wyda Tormato w dwóch częściach, pierwsza w lipcu 1978 r., a druga przed świętami Bożego Narodzenia. Druga wersja miała zostać ukończona na Barbadosie , ale nigdy do tego nie doszło i zamiast tego wydano pojedynczy album. [6] Pierwotny roboczy tytuł albumu brzmiał Eleventh Illusion , nawiązując do pragnienia zespołu, aby oprzeć swoje scenografie na żywo na iluzjach.

Nagranie

Płyta Tormato została nagrana od lutego do czerwca 1978 roku i jest pierwszym albumem zespołu nagranym w dwóch różnych londyńskich studiach, Advision Studios w Fitzrovii i RAK Studios w Regent’s Park . Początkowo nie byli pewni, gdzie powinno odbyć się nagranie. Howe i Squire chcieli zostać w Londynie i zaproponowali miejsce „ciepłe, wygodne i łatwe”, podczas gdy inni woleli wrócić do Szwajcarii, gdzie nagrali płytę Going for the One . Wczesne sesje studyjne zaowocowały powrotem Eddy’ego Offorda , który pracował z zespołem jako inżynier dźwięku i producent od czasu płyty Relayer (1974), ale jego zaangażowanie wkrótce się zakończyło. Pozostawiony bez producenta zespół postanowił wyprodukować i zmiksować album samodzielnie, zatrudniając jako inżynierów dźwięku Geoffa Younga i Nigela Luby’ego, którzy pomagali przy produkcji płyty Going for the One .  Ten sposób pracy powodował wewnętrzne problemy, jak wspominał Wakeman: „Nikt nie bał się powiedzieć: 'No cóż, Jon, myślę, że powinieneś zaśpiewać tę partię’. Albo 'Steve, to zła partia gitary’. Temperamenty się napięły”. Howe zgadzał się z tym poglądem i uważał, że takie napięcia wpłynęły na jakość dźwięku i ton albumu. [Do końca sesji nagraniowych Yes nagrało wystarczająco dużo materiału, aby zmieścić się na półtora albumu. Tormato został wydany z dziewięcioma utworami (chociaż „Future Times” i „Rejoice” są ze sobą powiązane), najwięcej na albumie studyjnym Yes od czasu Fragile (1971).

Opis płyty Wikipedia

Prog Rock – powracająca fascynacja