Opis

Pierwotnie wydany w 2000 roku „Liquid” jest piątym albumem Recoil, napisanym i wyprodukowanym przez Alana Wildera z dodatkową produkcją i sound designem Paula Kendalla. Na albumie wystąpili: Diamanda Galás, Nicole Blackman, Samantha Coerbell, The Golden Gate Jubilee Quartet, Rosa M. Torras i Reto Buhle. 10-utworowy album prezentowany jest na limitowanej edycji podwójnego srebrnego winylu i zawiera klasyczne single „Jezebel” i „Strange Hours”

„Unsound Methods” był czwartym albumem Recoil i jednocześnie pierwszym wydawnictwem po ogłoszeniu odejścia z Depeche Mode w 1995 r. Nagrany w studiu w Sussex krążek był efektem współpracy z czterema bardzo różnymi współpracownikami – Douglasem McCarthy z Nitzer Ebb, nowojorską artystką spoken-word Maggie Estep oraz wokalistkami Siobhan Lynch i Hildią Campbell.

„Liquid” pojawił się w 2000 r., a współpraca trwała nadal, tym razem z Diamandą Galás, Nicole Blackman, Samanthą Coerbell, Rosą Torras, The Golden Gate Jubilee Quartet i innymi artystami.

„SubHuman” trafił na rynek po siedmioletniej przerwie, a Wilder współpracował z wokalistką Carlą Trevaskis i bluesmanem z Luizjany Joem Richardsonem, którego głos uzupełniają popisy gitarowe i harmonijkowe. „SubHuman” zachęca do zajrzenia w głąb siebie i wydobycia tego, co czyni nas ludźmi – a co ważniejsze, co pozwala nam podporządkować sobie innych, czasem z najbardziej brutalnymi konsekwencjami.

Alan Wilder przez dziesięciolecia przeszedł niezłą drogę w branży muzycznej, od asystenta w studio do klawiszowca sesyjnego, ale to 14 lat członkostwa w Depeche Mode pozwoliło mi naprawdę doskonalić swoje umiejętności. Recoil powstał w połowie lat osiemdziesiątych jako antidotum na wymagania Depeche Mode.

„Zawsze miałem otwarty umysł na to, czym może być projekt Recoil – pozwalając mu zmierzać w dowolnym kierunku. Odzwierciedla mój gust muzyczny, który obejmuje pewien mrok, głębię orkiestracji i elementy współpracy. Wykorzystanie różnych głosów piszących swoje własne słowa nie tylko nadało muzyce zróżnicowany charakter, ale także wypełniło luki, których nie mogłem zapewnić sam, jednocześnie pozwalając mi pociągać za sznurki i produkować” – dodaje Alan.

Pierwsze trzy albumy, „1+2” (1986), „Hydrology” (1988) i „Bloodline” (1990) są obecnie remasterowane do wydania w późniejszym terminie.